بسم الله الرحمن الرحیم

آقا تو از وحدت و دوستی گفتی و می گویی ، اما عده ای که به زنجیر نفس خود بسته شده اند، آهنگ تفرقه و جدائی سر داده اند. چه آهنگ زشت و گوش خراشی ست آهنگشان. نه ریتم دارد و نه تم دارد و نه نت. تنها صدا دارد و آن هم از نوع آلوده اش.

ای کاش آنان نیز عضو ارکستر ملی شوند و زیر پرچم رهبر ارکستر خوش بنوازند.

آنگاه هست که زیبائیها همه جا را فرا می گیرد و بد آهنگ های بیگانه سر زیر خاک می کنند تا نوای دلنواز ارکستر خوش آهنگ ما را نشوند.

اگر رهبر ارکستر نباشد، هر کس ساز خود را برداشته و مطابق میل خود کوکش می کند و بعد که همه می نوازند چه اوضاعی به پا میشود. آیا اینگونه می خواهند مدعیان.

آقای ما، ما گوش بفرمان تو سبز می مانیم تا با رهبری تو آهنگی جهانی بنوازیم و دل دل داران را بربائیم.

ما همیشه هستیم حتی اگر در گورهایمان خوابیده باشیم.